Wimke (29 november 2011)
 |
| Tuurke, Tante Lutje en Wim |
Afgelopen weekend bereikte ons het dramatische nieuws dat Wim Bakelant (Wimke), mijn neef, overleden is bij een tragisch verkeersongeval.
Het ongelooflijke verdriet bij het verlies van een familielid/goede vriend is moeilijk te verwoorden. De pijn om op dit moment duizenden kilometers van je familie en vrienden verwijderd te zijn, is niet te beschrijven.
De eeuwige glimlach die Wimke zo typeert en de vele mooie herinneringen samen, staan voor altijd in mijn geheugen gegrift.
De troostende mails, de herinneringen die vele vrienden en familie oprakelen, de glimlach van Kamiel en de steun van Catherine helpen om dit plotse verlies een plaats te kunnen geven.
Dag Wimke,
Merci Wimke,
Tot ziens Wimke,
Bobo (zoals Wimke me steeds noemde)
Omie en Petie in town (14 november 2011)
 |
| Omie, Kamiel en Petie |
En dan was er het blij weerzien van Kamieltje met zijn Omie en Petie ! Na drie weken in Zuid-Afrika te hebben rondgereisd, belandden mijn ouders uiteindelijk in Kaapstad. Wat moe maar uiterst tevreden ontmoetten we hen in hun mooie hotel in hartje Kaapstad. Voor Kamieltje was het alsof het gisteren was dat hij hen voor de laatste keer had gezien … want na een kleine aarzeling mochten Omie en Petie vanaf nu ook zijn flesjes melk geven. Het werd een weekje samen genieten van Kaapstad maar ook van kleine Kamiel.
 |
| Kamieltje en zijn Petie |
 |
| Kamieltje en zijn Omie |
 |
| Kamieltje met Omie voor de Tafelberg |
De eerste avond al nam Bruno mijn papa samen met Frederik mee naar het Cape Town Stadium voor een match van Ajax Cape Town, terwijl Kamiel, mama en ik via skype Opa Milo in België een gelukkige verjaardag mochten wensen ! In het weekend werden we wat verrast door de hitte : blijkbaar kan het hier in Kaapstad ook héél erg warm worden … ideaal om onze braai uit te halen en gezellig te plakken op een warme zomeravond. De volgende dagen daarentegen werden de hemelsluizen weer maar eens opengezet. Iets wat Omi en Peti helemaal niet kon tegenhouden : de Afrikaanse marktjes stonden namelijk op het programma. Duidelijk een genetische afwijking van onze familie … mijn vader bleek al even enthousiast indien niet nog enthousiaster omtrent de mooie Afrikaanse hebbedingetjes die te vinden zijn op tal van leuke marktjes in Kaapstad. Na zijn beste onderhandelingstrucen te hebben bovengehaald, moest hij zijn buit nog zien te verschepen naar België : mooie kleurrijke ambachtelijk gemaakte kussenslopen, de typische Ivoriaanse beeldjes van zwarte mannekes met grappig kostuum, een prachtig Afrikaans masker deskundig uitgekozen door mijn mama en on top of the bill een dik houten nijlpaard die later nog voor hilariteit zou zorgen op de luchthaven.
 |
Een goed geoliede machine ...
... Petie onderhandelt en Omie betaalt. |
 |
| ... onze klantenkaart is vol ... |
 |
| Een stuk uit de collectie ... |
Verder op het programma stonden die week: het drukke vissershaventje van Hout Bay, een bezoek aan het oudste fort van Zuid-Afrika ‘the Castle of Good Hoop’, een culinaire fast-food-trip naar Asië en Noord-Afrika in the Eastern Foodbazar, heerlijk rustig en gezellig tafelen in Catherina’s van Steenbergen, een ontsnappingspoging van op Robbeneiland, een minitrip naar de wijnstreken Stellenbosch en Fransschoek,, wandeling door de prachtige botanische tuinen van Kirstenbosch en last but not least Kamieltje in de watten leggen in die mate dat kleine Kamiel nu nog steeds aan het afkicken is.
 |
The Grand Parade (paradeplein) met de Cape Town City Hall (vroegere stadhuis) ...
hier verscheen Nelson Mandela voor het eerst na 27 jaar gevangenschap voor een uitgelaten menigte |
 |
The Castle of Good Hope is het oudste koloniale gebouw van Zuid-Afrika.
Het werd gebouwd door de eerste Nederlandse kolonisten van de Verenigde Oost-Indische compagnie (VOC) tussen 1666 en 1679 en fungeerde aanvankelijk als bevoorradingspost voor de schepen op weg naar het Oosten
(waardoor uiteindelijk Kaapstad ontstond) |
 |
| Op wandel in Stellenbosch waar het Afrikaans alom vertegenwoordigd is |
 |
Ook Kamiel is welkom in de 'Maximum Security' gevangenis op Robbeneiland
waar Mister Nelson Mandela 18 jaar gevangen zat |
 |
| Heel erg kleine cellen waar de politieke topgevangenen vastzaten |
 |
Kuieren in Kirstenbosch, het planten- en bloemenparadijs
met meer dan 7000 exemplaren van inheemse verschillende plantensoorten |
Zelf werden mijn ouders ondertussen verwend door de hartelijke ontvangst van Margaux, Bram en Margaux’s ouders in de guesthouse African Queen in Noordhoek. Ook Kamiel, Bruno en ik konden genieten van Bram’s exellente braaikunsten en Margaux’s mama overheerlijke op grootmoeders-wijze-chocolademousse. Een aanrader voor iedereen die plant om het Kaapse schiereiland te ontdekken !
Bram op bezoek (8 november 2011)
 |
| Kamiel en co |
Gepakt en gezakt met souvenirs vanuit België kwam Bram aan op een eerder bewolkte en regenachtige dag. Niet iets wat je direct zou vermoeden van een ‘exotisch’ land zoals Zuid-Afrika, maar ondertussen hebben we al gemerkt dat de berg die hier ongeveer in onze tuin staat, een heel wisselend en lokaal klimaat kan teweeg brengen. Sommige dagen zijn hier zelfs te vergelijken met het Belgische weer! Maar gelukkig konden de regenbuien Bram’s goede humeur en enthousiasme niet verpesten. Integendeel, ondanks het feit dat hij rechtstreeks van zijn werk op het vliegtuig was gestapt, vlogen we er direct in. Want de touroperator had al meteen een eerste wandeling in de stad voorzien.
 |
| Op wandel in Bo-Kaap |
Bo-Kaap, de kleurrijke wijk van de islamitische gemeenschap, stond op het programma. De in 1780 ontstane, oudste stadswijk van Kaapstad met zijn kleurrijke huizen, bleef tijdens de apartheid gespaard. Hier wonen afstammelingen van moslimslaven uit het verre Oosten die werden ingevoerd in de 17e en 18e eeuw. De huizen zijn vandaag de dag een fortuin waard en de bewoners ervan mogen zich bij de gelukkigen prijzen. Dit in schril contrast met de meeste andere Kaapse Maleiers (islamitische kleurlingen) die in de Kaapse vlakte (Cape Flats) in de townships wonen. Wij botsten tijdens onze wandeling op de Auwal Mosque welke officieel de oudste moskee van Zuid-Afrika is en moesten uiteindelijk gaan schuilen voor de regen die met bakken uit het water viel.
 |
Kaapstad bij regenweer ...
de Tafelberg is in de verste verte niet te zien |
Daarom zette onze tocht zich verder in het V&A Waterfront, welke een half open winkelcentrum gebouwd in de gerenoveerde dokken van de haven van Kaapstad is. Eindigen deden we zoals het een echte Belgische toerist betaamt in de Den Anker met een Belgisch biertje.
 |
| V&A Waterfront in de havendokken van Kaapstad |
 |
| Bram bedenkt hoe ver hij nu wel van thuis is ... |
De volgende dag had de touroperator Stellenbosch op de agenda staan. Maar omdat Bruno nog een ochtend moest gaan werken, vertrok Bram in de voormiddag om een cricket game in het stadium om de hoek mee te pikken … Zuid-Afrika tegen Australië … een maximum vijf dagen durende testmatch … blijkbaar zeer belangrijk … na vier dagen won Zuid-Afrika.
 |
| Bram op de testmatch cricket Zuid-Afriak tegen Australië |
’s Namiddag vertrokken we voor een wijn proeving in het bekende topwijnhuis Rust en Vrede. Rust en vrede is een meester in rodewijnproductie van cabernet, merlot en shiraz.. Eén van de paradepaardjes van het huis is de wijn 1694, genoemd naar het geboortejaar van het domein. In 2000 klommen de Rust-en-Vrede-wijnen naar de eerste plaats van de prestigieuze plaats Top 100 Wines of the World. Ook is er het naar het schijnt excellente Rust en Vrede restaurant welke is ondergebracht in de vroegere wijnkelder. Wij genoten er van de rust in de wijnvelden en nipten vredig aan ons glaasje rode wijn in de wijnkelder. Nadien vertrokken we voor een mini-city-trip in Stellenbosch en eindigden we op aanraden van Maarten met weer maar eens een heerlijk avondmaal.
 |
| Wijnhuis en toprestaurant Rust en Vrede |
 |
| Tijdens de wijnproeving verliep alles rustig en vredig ... |
 |
| Op wandel tussen de wijnstokken |
Onder het motto ‘We moeten er het beste van maken’ beslisten we het stukje natuurgebied ‘The Hoop Nature Reserve’ gelegen ter hoogte van het meest zuidelijke punt van Afrika gedurende twee dagen te bezoeken.
 |
| Natuurpracht in de Hoop |
 |
| Twee lolbroeken in de duinen van de Hoop |
 |
| Ons huisje in de Hoop |
Een 55 km lange zanderig hobbelbaantje leidt je tot over der Potberg Mountains naar de ingang van het natuurreservaat. Langs de adembenemende kust liggen zandduinen van wel 90m hoog en woeste rotsformaties die de branding van verschillende baaitjes in de zee vormen. Fauna en flora zijn indrukwekkend : er komen wel 86 verschillende zoogdieren, 260 verschillende vogels en 1500 plantenvariëteiten voor. De plaats wordt beschouwd als de allerbeste plaats van Afrika om walvissen te zien en in het binnenland verzamelen de bergzebra, de bonte bok en antilopen zich op de vlakte nabij de slaapaccomodatie. En zo geschiedde het … in de vroege morgen (wanneer slechts Kamieltje en ik wakker waren) werd ons huisje in de vlakte omsingeld door een grote troep bavianen, bergzebra’s, struisvogels en bonte bokken … een prachtig spektakel met de opkomende zon! Bram en Bruno trokken er die dag met hun mountainbike op uit en ik en Kamieltje besloten de streek te verkennen per auto. Afspraak aan Koppie Alleen … .
 |
Moutain bike in de Hoop ...
verhoogde kans op bavianen die je pad kruisen |
 |
| Ondertussen stond ik oog in oog met de bergzebra ... |
 |
| ... moeder en kind baviaan ... |
 |
| ... en de bonte bok |
 |
| Rustpauze in de zandduinen van Koppie Alleen |
 |
| Prachtig pad gelegen aan de zee in de Hoop |
|
Twee filosofen speurend over de Indische oceaan |
 |
In de verte staren naar de horizon tegen reisziekte ...
"... ze-ver ... ge-ze-ver ..." |
Ook het tweede deel van Bram’s verblijf werd zo efficiënt mogelijk volgepland. Op zondag een braai–feestje in Noordhoek bij Melissa en Serge, op maandag een halve toer van het schiereiland op zoek naar pinguïns, op dinsdag de Tafelberg op en op woensdag de gevreesde wielerklassieker ‘in het Kaapse wiel van Vanekke’ rond het Kaapse schiereiland. Dat laatste bleek geen lachertje en zeker niet wanneer de benen van Bruno het op het einde van de tocht bijna lieten afweten. En mens mag zich dan toch wel eens luidop de vraag stellen op dat wel allemaal zo ideaal is voor een geblesseerde knie ?! Eindigen deed Bram zijn Kaapse avontuur op Robbeneiland om toch nog een vleugje geschiedenis op te snuiven van dit o zo boeiende land.
 |
Bram en Bruno (of zijn het Michel en Guido?)
poserend voor de tafelberg van op Blaubergstrand |
 |
| Mooi zichtje ... Kaapstad vanop de Tafelberg |
 |
| Op het strand van Boulders Beach botsten we op een eenzame pinguïn |
 |
| De koningsprotea staat in bloei ! |
 |
| Kamiel blijft een graag geziene gast op braai-feestjes ... |
 |
| Steenbergen ... één van onze nieuwe favoriete wijnhuizen nabij Constantia |
 |
Bram en Bruno doen de toer van de peninsula per fiets
en bereiken de Kaap die Goeie Hoop ...
Bram genietend van de prachtige kustlijn |
 |
| ... terwijl Bruno andere katjes te geselen heeft ... |
 |
| Een verdiende pint na een helse rit die eindigt in Camps Bay |
 |
| Kamieltje mist nu al de grapjes van Bram |
 |
| Bedankt Bram voor de toffe tiendaagse ! |
Township Tour (6 November 2011)
Afgelopen weekend ben ik dan eindelijk eens van de plaatselijke kleur gaan proeven. Na Kamiel en Bruno richting het Cape Town Stadium voor een voetbalmatch van Ajax Cape Town te hebben gestuurd (jawel hoor Kamiel beleeft nu al zijn 1e voetbalmatch life in het fantastische Cape Town Stadium!), vertrok ik samen met Ellen (Vlaamse assistente pediatrie hier voor 6 maanden) om een dagje ondergedompeld te worden in het leven van de overgrote meerderheid van de zwarte bevolking hier. Op het programma stond een bezoek brengen aan de oudste township van Kaapstad, zijnde Langa, en daarna een plaatselijk kleurrijk feestje bijwonen in de township van Gugulethu.
 |
| Ik vertrok samen met Ellen voor een township tour ... |
 |
| ... en Kamieltje en Bruno vertrokken richting het Cape Town Stadium |
Met een klein hartje reden we naar het centrum van Langa waar we hadden afgesproken met onze gidse (en bewoonster van de township) Sugar. Nadat ook vier andere Belgen (vrienden van Billy en Geraldine) zich bij ons hadden vervoegd, vertrokken we voor een wandeling in Langa, de oudste zwarte township van Kaapstad, gesticht in 1923.
 |
| Sugar, onze gidse en bewoonster van de township Langha |
De eerste Kaapse townships werden oorspronkelijk gevormd om de verspreiding van ziekten tegen te gaan (dan vooral de griepepidemies). Maar omdat er spoedig hele troepen migranten toestroomden die zich vestigden in krottenwijken aan de rand van zo’n township, had de overheid er al snel geen controle meer over. Overweldigende werkloosheid, erbarmelijke leefomstandigheden en buitensporige criminaliteit maakten het leven in de townships grotendeels uit. Tijdens de apartheid was het voor zwarten en kleurlingen verboden om in traditioneel blanke buurten te wonen, hoewel de blanken hen wel nodig hadden als werkkracht. Daarom woonden zwarten en kleurlingen elk in hun eigen townships. Om te gaan werken in blanke wijken moesten ze een pasje voorleggen als bewijs van tewerkstelling. Townships waren/zijn dus plaatsen aan de rand van de stad, gegroepeerd en dus controleerbaar, dicht genoeg voor het dagelijkse werk en ver genoeg om er geen last van te hebben. De beruchte hostels die bestonden in de townships waren/zijn lange stenen barakken (doet een beetje denken aan de concentratiekampen). Vaak ontstonden door de overbevolking nog eens illegale krottenwijken rondom de door de overheid gebouwde township. Op centrale plaatsen was/is er voorziening van water en elektriciteit.
Vandaag is het voor iedereen toegelaten om te gaan wonen waar men wil, maar de meeste zwarten zitten nog ‘vast’ in de townships. Degene die in krotten wonen, hopen op een bakstenen huurhuisje, en de bewoners van huurhuizen sparen voor een eigen woning in de buurt. Toch is het zo dat er zich een nieuwe generatie rijke kleurlingen en zwarten aan het vormen is. Townships hebben een aparte cultuur ontwikkeld met eigen gewoonten, muziek en ontmoetingsplaatsen en cafeetjes (shebeens). Ook blijven eeuwenoude tradities bestaan zoals de traditionele genezers en het besnijdenisritueel, waarbij de jongens wekenlang in geïmproviseerde hutten moeten evolueren van jongen tot man. Dat allemaal konden we dus met onze eigen ogen vaststellen tijdens de wandeling doorheen Langa. Sugar nam ons mee naar een centrale ontmoetingsplaats waar allerlei culturele activiteiten zoals muziek en dans plaatsvinden. Daar worden onder andere ook tal van spullen gemaakt met als doel deze op Afrikaanse marktjes aan toeristen te verkopen. Ik kon het weer niet laten en kocht een prachtige schaal aan een Afrikaanse mama. Verder op de wandeling liet de gidse ons de verschillende soorten woningen die te vinden zijn in een township zien : gaande van bakstenen huizen die eigendom van de bewoners zijn, over sjofele hostels waar wel 30 mensen in één appartementje slapen, tot de illegale krottenwijken aan de rand van townships waar er nog steeds een schrijnend slechte voorziening van water en elektriciteit is.
 |
| Nog niet vernieuwde hostels |
 |
| Voorbeeld van illegale krottenwijk (gelegen rond Oudtshoorn) |
 |
| De illegale krottenwijken rondom de township van Langha |
 |
| Binnen in een huisje van een krottenwijk |
 |
| Centrale wasplaats binnen een krottenwijk |
Tijdens onze wandeling konden we ook zelf vaststellen hoe overbevolkt dergelijke townships wel zijn, alsof niemand gaat werken en iedereen wat op straat rondhangt. Bleek ook wel een beetje zo te zijn … binnen één familie (bijvoorbeeld 15 personen) gaan slechts één of twee familieleden werken en staan zij dus in voor het onderhoud van de ganse familie. De enorme werkloosheid in de townships brengt jongeren daarom gemakkelijk in contact met alcohol en drugs als tijdverdrijf, wat we ook merkten wanneer we wat ongemakkelijk langs een shebeen (lokaal café waar men eigen gemaakt bier verkoopt) passeerden. Onze gidse vertelde verder ook over de sociale controle in het ganse township gebeuren ; je kleedt je niet zomaar zoals je wil, je kiest ook niet zomaar een job, je gaat niet zomaar waarheen je wil enz. Tussen de lijntjes kon ik verstaan dat onze gidse het daar zelf heel moeilijk mee had, net omdat ze haar leven op die manier niet zelf kan bepalen. Het onderwijs en de gezondheidszorg daarentegen lijken wel redelijk georganiseerd. Elke township beschikt over een primary en high school en volgens onze gidse zou 25% van de jongeren hoger onderwijs volgen ? Ook lokale primary care centra welke doorverwijzen naar de verschillende ziekenhuizen in Kaapstad (indien nodig) zijn in elke township te vinden. Toch lijkt er mij nog zeer veel werk aan de winkel opdat in deze buurten mensen een goeie opleiding kunnen krijgen, aan het werk kunnen en op die manier zichzelf kunnen voorzien in hun basisbehoeften.
Tijd dan voor een echt Afrikaans township feestje ! Elke zondag is het hoogdag in Mzoli’s Place : een soort van openlucht braai (BBQ) met bijhorend feestje gelegen in Gugulethu, een township zo’n 15 km ten zuidoosten van Kaapstad.
De formule is simpel : je stapt binnen bij de slager, maakt er je keuze uit boerenworsten, biefstukken en koteletten, brengt je vlees naar een grote braai, betaalt aan de kassa en je begeeft je naar het openluchtrestaurant waar het feestje dan losbarst. Drank en bestek breng je zelf mee. Meer is er niet nodig om een vrolijke bonte bende aan het feesten te krijgen : de plaatselijke zwarte xhosa, de rijkere zogenaamde Black Diamonds (nieuwe generatie rijke zwarten), de blanke kapenaren en allerlei toeristen eten er broederlijk naast elkaar.
 |
| Shaundry maakt haar keuze bij de slager van Mzoli's ... |
 |
| het vlees wordt gewogen ... |
 |
| ... waarna het op een gigantische braai terecht komt ... |
 |
| ... en het feestje kan beginnen |
Wat alles nog leuker maakt, is dat de meeste feestvierders zich nogal opzichtig opkleden en dat je eigenlijk niet weet waar eerst gekeken. Wij hadden afgesproken met een allegaartje van Belgen die zo’n feestje niet wilden missen. In het begin voelde ik me nogal onwennig tussen zo’n kleurrijke massa maar met een biertje in de hand en wiegend op de swingende township-deep-house-muziek, kwam ik al snel tot de ontdekking dat de sfeer relaxed en ongedwongen was.
 |
| Ook Stromae was aanwezig ... |
 |
| ... Ge wordt meegezogen in het feestgedruis |
De meeste locals vieren tot in de vroege uurtjes, maar ons werd aangeraden niet te wachten op de vele dronkenlappen die dan je pad kruisen. Daarom beslisten wij in het midden van de namiddag terug te vertrekken. Ellen kreeg het dan ook eventjes warm achter het stuur wanneer we ons met de auto een weg door een enorme feestende zwarte mensenmassa terug moesten banen. Zonder brokken bracht taxi Ellen me terug naar huis … oef. Daar trof ik een beetje later twee niet geheel tevreden Ajax-supporters na een verloren voetbalmach terug aan. Maar Kamieltje had zich weer voorbeeldig gedragen en blijkt nu al een vurig voetballiefhebber te zijn !
Ondertussen verblijven we al vijf weken in één van ’s werelds mooiste steden. ‘De Moederstad’ zoals Kaapstad nog wel eens genoemd wordt, maar ook de omgeving blijven ons nog elke dag verrassen. Toch zijn we aan ons leventje aan de andere kant van de aardbol al helemaal gewoon geraakt. Absoluut niet moeilijk eigenlijk ... Op gewone werkdagen zit ik hier samen met kleine Kamiel letterlijk mijn bevallingsverlof uit te zweten (dankzij de zalige lentezon) terwijl Bruno naadloos meedraait op het Afrikaanse werkritme … of wat had je gedacht. Maar misschien moet ik hem hierover zelf eens aan het woord laten :
“Na al de toeristische info in vorige verslagen, lijkt het me niet slecht om jullie eens kort wegwijs te maken in mijn dagelijkse werkleven hier in Kaapstad.
Enkele dagen na onze aankomst ben ik hier aan de slag gegaan in het Sports Science Institute of South Africa. Dit is één van de meest gerenommeerde centra voor sportgeneeskunde, sportrevalidatie en inspanningsfysiologie wereldwijd (naast Oslo, Calgary en Melbourne).
 |
| Prof Peers (UZLeuven) samen met Maarten op bezoek bij het Sport Science Institute |
Naast een fantastische accommodatie (indoor atletiekpiste, fitnessruimtes, zwembad, inspanningslaboratoria, zuurstofkamers, congresruimte, radiologie afdeling, consultatieruimtes, ...), maakte ik er ook kennis met enkele heel interessante proffen en artsen (voor de geïnteresseerde medici onder de lezers: dr Jeroen Swart, dr Hayden Hobbs, prof Martin Schwellnus, prof Wayne Derman…).
Na een korte periode ‘warmdraaien’, ben ik het Afrikaanse werkleven intussen gewoon. Mijn dagen bestaan uit: assisteren bij consultaties, biomechanische analyses (fietsafstellingen…), medische beeldvorming… Daarnaast assisteer ik Jeroen eveneens bij zijn werk als ploegarts van Ajax Cape Town (dé voetbalploeg van Kaapstad, die in het fantastische Cape Town Stadium spelen). Zeer interessante ervaring; hoewel ik de blessures en diagnostiek intussen al wat onder de knie heb, leer ik toch veel bij op vlak van (en nu ga ik toch enkele technische termen moeten gebruiken) pathofysiologie van sportletsel, integreren van biomechanische analyses in de raadpleging en inspanningsfysiologie. Ook de organisatie van hun medische dienst in het algemeen en de multidisciplinaire aanpak op Ajax is top!
De aangename, interessante werksfeer in combinatie met de “glijdende werkuren” (meestal van +/- 9 à 10u tot 16u) zorgen ervoor dat ik hier dagelijks met de glimlach naar het werk stap (15min wandelen, dus geen files of parkeerproblemen zoals in Pellenberg/Leuven)!”
Verder willen we jullie volgende foto's van onze woonst gelegen in het residentiële Newlands, één van de southern suburbs van Kaapstad, niet onthouden.
 |
| Onze beveiligde woonst in Newlands |
 |
| Kamieltje in zijn badje |
 |
| Ook naakt op de blog moet kunnen |
 |
| Spelen in de speeltuin |
