Vader en zoon

Vader en zoon

woensdag 26 oktober 2011

Ariane en Geert op bezoek

Alweer moet Kamieltje met spijt in het hart twee nieuwe vrienden naar België terug laten vertrekken ... Ariane en Geert. Met hen hebben we de afgelopen vier dagen de culinaire geheimen en de natuurpracht van de West-Kaap verder verkend. Tot hier toe gaat Bruno elke dag enthousiast naar zijn werk in het Sport Science Institute in Newlands en Kamieltje en ik vullen onze dagen met melkjes, pampers, wandelingetjes en kleine uitstapjes in Kaapstad. Tijd dus om opnieuw een klein stukje Zuid-Afrika te verkennen. Onze vierdaagse trip weg van het Kaapse schiereiland bracht ons via de Route 62 tot ver in het binnenland aan de grens met de Grote Karoo woestijn en eindigde via de kustroute met hét hoogtepunt van onze reis ... de walvissen in Hermanus. De perfecte 'second honeymoon' als je 't mij vraagt ... !

Samen met Ariane en Geert op weg door de kleine Karoo Woestijn.
Met dank aan Kamieltje voor het nemen van deze foto.
Onze vierdaagse reis begon al goed ... veel te laat kwamen we aan in het schitterend gelegen wijnhuis Waterkloof waar we hadden afgesproken met Ariane en Geert. Ons time-management blijft ook hier een heikel punt! 

Wijnhuis Waterkloof

Uitzicht op de uitlopers van de Hottentots-Hollands bergen
Na genoten te hebben van het prachtige uitzicht op het Hottentots-Hollands gebergte vertrokken we voor een rit richting het stadje Robertson gelegen in de Breede Rivier Vallei. Onderweg maakten we kennis met het unieke plattelands karakter van de Kaapse provincie. Net als in de ontstaansperiode van de meeste dorpjes en steden die we passeerden, ligt de klemtoon er nog steeds op de landbouw. Groenten en fruit, veeteelt, struisvogelfokkerijen en wijnvelden maken er de dienst uit. De natuur was overal overweldigend mooi en op vele plaatsen vrij ongerept.
Eenzame voorbijganger in het desolate landschap van de Breede Rivier Vallei
Uitzicht op de Breede Rivier Vallei
In het plattelandsdorpje McGregor waar de tijd een halve eeuw leek te hebben stil gestaan, hielden we halt om alle dorstigen te laven. Een flesje melk voor Kamieltje en een heerlijk flesje Chardonnay voor de rest van het gezelschap, want de streek is bekend voor de productie van de beste Chardonnay wijn van het land.
Kamieltje geniet nog na van zijn flesje melk









We eindigden onze dag in Ballinderry Gastenverblijf gelegen in het stadje Robertson in het hart van de Breede Rivier Vallei. Daar werden we heel hartelijk ontvangen door Hilde en Luc, een Vlaams koppel, die ons verwenden met een heerlijk diner en ons een zalige nacht bezorgden in een luxekamer omgeven door een tropische plantentuin met zwembad. Mmh ... dit is genieten !

De volgende dag begonnen we gezwind aan de Route 62 (naar analogie met de Amerikaanse legendarische  Route 66), een prachtige weg die slingert tussen de indrukwekkende landschappen van de Kleine Karoo en pittoreske dorpjes. De landschappen onderweg waren adembenemend en varieerden van groene vruchtbare valleien met heldere riviertjes tot kronkelende bergpassen omgeven door een hoog, ruw rotsgebergte.










Route 62 ... het begin ...
Route 62 ... verder en verder ...
Route 62 ... wat verder ...
Route 62 ... veel verder











Route 62 ... het gebergte Swartberg in zicht.
Ondertussen werden gesignaleerd ... volstruisen ...

... rooibokken ...












... kameelpaarden ...

















... en twee dandy's ... of zijn het twee Vlaamse schlagerzangers ?










Eén van de verplichte stops zowat halverwege de route is de bijna legendarische Ronnie's Sex Shop. Een klein cafeetje/BH-verzameling temidden van het desolate landschap dat ondertussen een drukke ontmoetingsplaats voor de voorbijrijdende reizigers geworden is. Ook wij maakten van de stop gebruik voor een verse pamper.
Volgende halte is Ronnies sex shop

Kamieltje krijgt zijn flesje bij Ronnie
Eindigen deden we die dag met wat lichte stress ... we moesten namelijk voor het donker de Swartberg Pass overgestoken hebben. Swartberg, het gebergte op zo'n 400 kilometer ten oosten van Kaapstad met pieken tot 2100 meter, vormt de scheiding tussen de Grote-Karoo woestijn en de Kleine Karoo. De 27 kilometer lange ongeasfalteerde roestkleurige stofweg kronkelt door een eindeloos ruw landschap en test met zijn steile hellingen en vele haarspeldbochten elke autobestuurder op zijn rijkunst. Dankzij onze perfecte timing arriveerden we in het pikdonker maar veilig en wel in het kleine woestijndorpje Prince Albert ... weliswaar met een vreemd geurtje dat ons achtervolgde.













Op het hoogste punt van de Swartberg Pass (1500m)

Prachtig plaatje genomen door Ariane












De kloof binnen de Swartberg Pass
Dag drie werd een kleine marathon om in Hermanus te geraken. stond op het programma : waterval in de Swartberg kloof (done), oog in oog met bobbejanen (done), struisvogelsacoche kopen in Oudtshoorn (helaas), Outeniqua Pass oversteken (done), kuststadje Wilderness aan de Tuinroute (done), lange rit op N2 richting Hermanus (done), overnachten in Hermanus (helaas wegens te strak tijdschema) en uiteindelijk eindigen in het rustige kustdorpje De Kelders bij mevrouw Sue die ons nu al mist.













Na een 'gevaarlijke' wandeling (cave gifslangen) bereikten we de waterval ...
de ene op sandalen en de andere op bergbotinnen
Opgelet voor bavianen die baby's ontvoeren ...

bijvoorbeeld


... daarom dicht bij papa

Dag vier werd hét hoogtepunt van onze vierdaagse trip ! Al begon de dag wat in mineur ... onze gastvrouw Sue slaagde er op vakkundig wijze in al onze hoop om die dag walvissen te zien met één zin van de kaart te vegen ... "ZERO percent chance to see whales" ... ! De zee was veel te wild en de walvissen komen dan niet zo dicht bij de kust omdat ze zich zouden kunnen kwetsen aan de rotsen. Daarom zat ook haaiduiken er voor ons die dag niet in. Dan maar, het zij een beetje teleurgesteld, genieten van een prachtige wandeling met zicht op een spectaculair schouwspel van de aankomende brekende golven op de ruwe rotsbranding. Ideaal voor mooie plaatjes ...

Speciaal mijn bril opgezet om walvissen te spotten

Ook Ariane en Geert lachten wat groen ...

Geert neemt plaats voor een kiekje voor het aanstormende geweld ...
Geert ...  pas op ...  achter u !
Splash ...  Geert ?
Omdat we er ons toch niet zomaar wilden bij neerleggen, reden we naar Hermanus, het toeristische whale watching mekka van Afrika. Volgens de reisgidsen is het, weliswaar in het juiste seizoen (zijnde tussen juni en december) bijna onmogelijk dat je daar geen walvis te zien krijgt. En inderdaad ... lichtjes uitzinnig troffen we verschillende kolossen aan in de baai van het kuststadje. Sommige rustig dobberend met een baby-walvis aan hun zijde ... andere wentelend en spuitend wanneer ze naar boven kwamen om lucht te happen ... en de meest spectaculaire al springend net voor de lens van mijn camera ! Oh My God ... Amazing (om het met de woorden van een legendarisch kinderpsychiater te zeggen) !

Een walvis komt al spuitend boven om lucht te happen
Dan verschijnt plots dieper in de zee de sprong waarop we met zijn allen zaten te wachten
Met dank aan allen en speciaal Elisabeth voor onze schitterende camera
Terugkeren naar Kaapstad deden we via Clarence Drive, een weg kronkelend langs de oceaanboord en uitgehouwen tussen de rotsige uitlopers van het Hottentots-Hollands gebergte. Mooie vergezichten bij valavond en een nachtzoen van de pinguïns voor kleine Kamiel maakten onze walvissendag helemaal af.

Betty's Bay
Eén van de twee pinguïnkolonies op het Afrikaanse continent

Psst ... vergeet ook niet helemaal onderaan naar Kamieltjes nieuwste foto's te kijken

Geen opmerkingen:

Een reactie posten